Алергијата претставува реакција на имунолошкиот систем како резултат на туѓите супстанци (алергени) внесени во организмот. Најчести предизвикувачи на алергиите се: воздушни алергени (полен, мувла, грини, животински перут), храна (школки, кикирики, ореви, јајца, риба), отров од инсекти, латекс, лекови. Алергенот претставува супстанца која е препознаена од имунолошкиот систем, кој продуцира IgE антитела против него. Кога алергенот ќе навлезе во телото, тој е препознаен од IgE антителата, со што се ослободува внатрешни медијатори што резултира со појава на симптоми на алергија. Реакциите кои се јавуваат се: зголемена температура, астма, алергиски конјуктивис, егзема, уртикарија, алергиски шок.

Улогата на електролитите и нивниот баланс имаат голема и повеќекратна важност за човечкото тело. Тие ја регулираат рамнотежата на течностите во организамот, pH вредноста на крвта, како функцијата на мускулите и нервите. Воедно се важни и за хормоналната рамнотежа, ензимските реакции, искористувањето на глукозата, коскената маса, функцијата на дигестивниот тракт, крвниот притисок, како и градење и регенерација на ткивата.

Електролитите се испитуваат во крв и во урина со различни лабораториски методи.

Ензимите се протеински биомолекули присутни во сите клетки во организмот и неопходни за метаболичките процеси.

Со оглед на големата засатапеност на злоупотребата на наркотици, важно е нивното докажување.
Метаболитите на наркотиците се детектираат во урина најдоцна до 48h по земање на препаратот. Најчесто испитувани наркотици се:

Имуноглобулините во серумот кај здравите луѓе се од класите IgA, IgG, IgM, IgD, IgE.

Тие создаваат плазма клетки како резултат на хуморалниот имун одговор, кога организмот ќе дојде во контакт со антигените.

Зголемени вредности на концентрацијата на имуноглобулините во крвта се јавуваат при заболувања на црниот дроб (хепатитис, цироза), акутни и хронични инфекции, автоимуни болести и друго.

Интолеранција на храна

Интолеранција на храна се симптоми предизвикани од реакција против некои субстанци присутни во храната. Кај луѓето кои страдаат од интолеранција на храна, некои  физиопатолошки состојби го попречуваат целосното варење на храната. Овие макромолекули влегуваат во циркуларниот систем, се движат низ телото и се таложат во неколку органи и ткива, предизвикувајќи воспаленија и нарушувања.
Интолеранциите на храна често предизвикуваат и некои заболувања, како последица од неспособноста на организмот целосно да свари одреден тип на храна. Оваа храна е само делумно сварена, разградена е на макромолекули кои не се корисни, ниту за енергија, ниту за раст на клетките. Како последица на тоа макромолекулите се таложат на ѕидот од цревата, предизвикувајќи воспаление. Работата на цревата е оштетена, со ризик да се опфатат и други органи. Ова е еден вид на бавно и постепено труење, со појава на неколку симптоми: проблеми со цревата, гастритис, задржување на вода, замор, главоболки, дермални реакции, миалгија, болки во зглобовите, проблеми со тежината, преголема или премала телесна тежина, абдоминални болки, запек, дијареа, заболување на дванаесетпалачното црево, гасови и стомачни грчеви, зголемена телесна тежина,чувство на гадење,акни.
Интолеранција може да предизвикаат  и адитиви, бои, конзерванси и обични соли кои се додаваат за да се изменат органолептичните карактеристики на храната или да се продолжи рокот на траење на истата.
Примерок - Крв

Одредувањето на концентарацијата на лекови е од големо значење за лекарот и пациентот, заради правилно дозирање на истите, осовено важно во долготрајните тераписки процеси.

Липидите заедно со протеините се важен градбен материјал на клеточните структури,

а посебно  учествуваат во изградбата на цитоплазматските мембрани на клетките.

Во клетката, липидите се претставени со околу 1 до 5% од вкупната клеточна тежина.

Овие материи се и основен извор на енергија.

Протеините учествуваат во градба на човековото тело, различни се и специфични за поедини ткива и органи. Некои од најважните функции на протеините се:

-  заштитна улога од инфекции (антитела)

-  делуваат на распределбата на водата меѓу васкуларниот и меѓу келискиот простор

-  делуваат како пуфери, заради што се важни за одржување на ацидо-базната рамнотежа

-  имаат транспортна функција, пренесуваат многу хормони, витамини, калциум и лекови

-  поедини протеини имаат специфични функции, на пр. ензими, хормони, комплементи, фактори на коагулација, хемоглобин

Туморските маркери се специфични биомолекули кои ги создава организмот како метаболички или имунолошки одговор на здравите клетки во присуство на малигни клетки или ги продуцираат самите малигните клетки.

Туморските маркери можат да бидат: ензими, специфични протеини, различни антигени, хормони, специфични рецептори и др. Повеќето туморски маркери немаат доволна специфичност и сензитивност за да користат како скриниг тестови за откривање на малигните заболувања.

Одредувањето на концентарацијата на туморските маркери е за прецизно следење на успехот на примената терапија.

Денеска се откриени над 100 различни туморски маркери, но во лабораториската пракса засега се користат околу дваесетина. 

Туморските маркери обично се одредуваат преку крв, урина или ткивни примероци со користење на различни лабораториски методи.

Хемостаза претставува одбрамбена реакција на организмот. Тоа е процес на запирање на крварење при повредa на крвен сад кој започнува со: стеснување на крвните садови, создавање на тромбоцитен чеп, коагулација на крвта.
Коагулацијата претставува процес во кој се создаваа фибрински згрушок (коагулум) при оштетување на крвен сад. Тоа претставува комплексен процес кој се одвива во многу фази и во кои учествуваат активни форми на одредени фактори на коагулација.